Applausje voor mezelf. Vandaag heb ik iets te ‘vieren’. Exact 4 jaar geleden kreeg ik officieel de stempel sarcoïdose op mijn voorhoofd gekleefd. Dat het boeltje al langer in mijn lichaam zat te borrelen en hunkerde om uit te breken was duidelijk. Van begin 2000 wel altijd iets aan de gewrichten, de rug, de lever,… Lees verder Applaus

Wat ik nog het meeste mis sinds is sarcoïdose heb… is mezelf. Die gekke ik die altijd in was voor een feestje, van hot naar her rende, met plezier vrienden uitnodigde en een ganse dag in de weer was met culinaire bereidingen. Waar is die IK gebleven? Wat overblijft is een omhulsel dat altijd moe… Lees verder Ik mis mezelf

Dat gevoel heb ik steeds vaker. Wat er ook op je pad komt, je gaat altijd maar door. Af en toe zak je wel eens onderuit als je het gevoel hebt dat alles op een hoopje bij mekaar wordt geramd en je de top van die mesthoop niet meer kan bereiken. Onlangs heb ik mijn… Lees verder De wereld draait door

Mag ik heel even maar heel diep vanuit mijn binnenste vloeken? Verdomme toch, verdikke, shit, nondedju, merde alors. Het is niet de dagelijkse taal die ik spreek maar nu doe ik het toch. En… het doet deugd. Ik heb een hekel aan dit rotlijf dat me doodmoe maakt om welke onverklaarbare reden dan ook. Ik… Lees verder Verdomde vermoeidheid

Gisterenavond maakte mijn hart een vreugdesprongetje. Neen, niet omdat ik plezier beleefde om naar de ellende te kijken van andere mensen. Maar wel omdat er in het nieuwe seizoen van Topdokters op Vier (België) in primetime een patiënt gevolgd werd met sarcoïdose. Het was niet langer dokter House waar onze geheimzinnige ziekte soms ter sprake… Lees verder Topadvies

Elke blog die ik denk te schrijven wis ik al even snel. De voorbije maanden zijn niet de prettigste uit mijn leven geweest en daar heeft sarco niks of bijna niks mee te maken. Mijn mama kreeg het zwaar te verduren door medische issues en vecht nog elke dag hard voor haar herstel. Het besef… Lees verder Kerstgedachte

Mag ik een kleine vreugdesprong maken? Een kleintje maar. Of daag ik daarmee mijn eigen geluk uit? Ik heb het gevoel – op uitzondering van die pijnlijke gewrichten en tanden – dat mijn sarco-beestjes aan het slapen zijn. Sssstttt…. ik zeg dit op fluistertoon want ik ben doodsbenauwd ze weer wakker te maken. De laatste… Lees verder Voorzichtige vreugdesprong