Omgaan met sarcoïdose

Als we iets gemeenschappelijk hebben, buiten die rotziekte, de krampjes, de vermoeidheid, de onderzoeken en ja ook wel de vechtlust en het wederzijds begrip, dan is het wel onze eigenaardige humor. Of is het sarcasme? Wat het ook is… het is gewoon grappig!

We lachen regelmatig wat af op onze gesloten FB-groep. Over onze bobbeltjes her en der, kwaaltjes, kromme tenen, vergeetachtigheid… noem maar op. Zelfrelativering ondanks onze miserie. Je moet het maar doen. De post van Nancy over ons welgevormde cortisone-lichaam, van Ivo over onze interessante case bij dr House, van Annemiek over de soms wel grappige gevolgen van de brainfog…. ze doen me vaak in een deuk belanden. Geef toe, het is toch knap van ons dat we zo met onszelf en onze ziekte kunnen lachen af en toe? Dat is ook broodnodig om alles wat verteerbaar te houden.

Ik kon dus niet achterblijven. En plots viel mijn oog erop. Een koopje in een winkel. Slechts 10 euro nog voor een zomerse pyjama die mijn lijfspreuk bevat “No battery”. Meenemen die handel! Mijn man en zoon vonden het behoorlijk grappig toen ik vanavond uitgedost in mijn nieuwe aanwinst naar beneden strompelde. Missie geslaagd lijkt me!

En ja. Zelfs ik word er vrolijk van. Voor het eerst sinds lang kijk ik in de spiegel en word ik niet triest door wat ik zie. Neen. Er verschijnt een echte glimlach op mijn gezicht en ik zeg vol overtuiging tegen mijn spiegelbeeld én luidop: “Goeike meid!” O jee, heeft sarco nu ook mijn brein aangetast?😂

Of hoe humor de ziekte soms wat minder zwaar kan maken. Nu nog eens zoeken naar een “No sleep”-exemplaar en mijn kleerkast is weer compleet.